tijd

ken je dat gevoel: geen tijd om te eten, slapen, kuisen, sporten, hobby's, ontspanning....

ik vervloek mezelf weer eens met dat lumineuze idee van vorig jaar: studeren. Al weet ik wel dat het tijdelijk is, nog 2,5 jaar en we zijn er vanaf en wat zijn nu 2,5 jaar in een lang lang mensenleven.

Gisteren heb ik de knoop doorgehakt en een mailtje gestuurd naar mijn collega-bestuursleden van de harmonie dat ik niet langer bestuurslid wens te zijn. Het is al moeilijk om voldoende tijd te maken voor de muziekschool dus de harmonie krijgt naar mijn gevoel te weinig aandacht en daar voel ik mij niet goed bij. Als ik iets doe, probeer ik het goed te doen. 1 repetitie per maand vind ik te weinig om met een concert te kunnen meedoen en het bestuur, tja, mails versturen kan een ander ook en verder heb ik niet het gevoel dat ze me zullen missen tenzij misschien omdat ze nu een man tekort komen om achter de bar te staan. Ik heb echter nog geen reactie gekregen....

Nu hoor ik jullie al denken: harmonie, dat is toch ontspanning!? Wel, ik moet toegeven dat het ontspanning zou kunnen zijn, ware het niet dat ik na elke repetitie met barstende hoofdpijn richting huis rijdt/reed, dus dan is die ontspanning al ver te zoeken nietwaar.

Voorlopig zoek ik mijn ontspanning in 5 minuten toeteren, piano tokkelen, af en toe proberen te gaan wandelen/lopen wat ook alweer veel te veel tijd in beslag neemt :-) en mijn nieuwe handwerkproject.

Ik beloof het nu echt voor de volgende post: er komen foto's van de piano en de handwerkjes die ik ondertussen gemaakt heb.

O ja, Janina, we gaan eens moeten samenkomen voor een van mijn handwerkprojectjes want ik heb enige naaiervaring nodig en 't zou trouwens gewoon heel leuk zijn als je kan meehelpen... ;-)