Eten is momenteel, voor ons, het moeilijkste moment van de dag: continu kruipt dat kleine mormeltje langs onze benen/rug omhoog. We zijn dus tussen de happen door de hele tijd bezig om Geus terug op de grond te zetten. Voorlopig met weinig effect :-).
Ook de piano vindt hij vreselijk leuk: hij loopt zonder schrik over de toetsen heen en weer en sinds gisteren kruipt hij via de krabpalen en de kast op de piano om dan gewoon naar beneden te springen op de toetsen.
Alleen met de hond heeft hij een probleem: hij blaast nog steeds als onze hond te dicht komt. Hij blaast zelfs voor de venster als hij hem ziet :-).
2 opmerkingen:
Grote ogen, nog grotere oren, véééél te nieuwsgierig, onvermoeibare atoomenergie... maar schattig !!!! een Devon in een notendop :-)
Wat een super geweldig moppie is het toch!! Komt wel goed met de hond (hoop ik..). Maar mijn Bowie had het ook niet op de hond (van mijn ouders) en nu zijn het mega grote vrienden. Soms heeft het tijd nodig..
Een reactie posten