nog zieker

Ondanks de kop vol snot toch gaan helpen bij de verhuis van mijn broer en zijn gezinnetje.
De koekjes die ik gebakken had, vielen heel erg in de smaak.

Ik heb ogen open getrokken van de grootte van hun nieuwe huis(je), maar 't is heel erg mooi.

Naarmate de dag vorderde, ging mijn stem steeds meer de hoogte in en gisterenavond is ze dan weer helemaal naar beneden gedonderd. Ze heeft mij dan uiteindelijk ook helemaal verlaten.

Wie mij wil horen, gaat vlak bij mij moeten komen staan en wie wil weten hoe het gaat, belt beter naar de echtgenoot dan naar mij.
Af en toe komt de stem er een beetje door, maar telefoongesprekken gaan niet lukken.

Blaffen doe ik ondertussen ook, vooral 's avonds, 's nachts en 's ochtends. Heel vervelend voor de echtgenoot, ook voor mij natuurlijk.
Wij hebben niet genoten van het uurtje extra slaap, want dat zijn we ook ergens verloren tussen het hoesten en snotteren door. En ik die dacht dat ziek zijn betekende dat je veel kon slapen :-).

Hopelijk heeft familie Melle wel genoten van hun eerste nacht in het nieuwe grote huis!